اکولوژی زالوها
اکولوژی زالوهای آب شیرین
زالوهای خانواده ی گلوسیفونیده در آب های شیرین زیست می نمایند و از بی مهرگان (کرم های آبزی، حلزون ها، لاروهای حشرات و سخت پوستان) و برخی مهره داران (دوزیستان، ماهی، خزندگان آبزی، لاک پشت و پرندگان آبزی) تغذیه می کنند.
اعضای خانواده ی پیسیکولیده که خونخوار هستند در محیط های آب شیرین، لب شور و دریایی زیست کرده و به سخت پوستان، ماهیان و لاک پشت های آبی حمله می کنند. گونه های خانواده ی هیرودینیده در آب های شیرین یافت می شوند و از خون پستانداران و انسان تغذیه می نمایند. اعضای خانواده ی هموپیده در آب شیرین و یا محیط های مرطوب یا به ندرت خشک دیده می شوند، همه چیز خوارند و از سخت پوستان، لارو حشرات، حلزون ها و کرم ها تغذیه می کنند. و بالاخره گونه های خانواده ارپوبدلیده در آب شیرین زیست نموده، همه چیز خوار هستند و انواع مختلف سخت پوستان، لارو حشرات، حلزون ها و کرم ها را به صورت کامل بلع می کنند.
از دیگر فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی موثر در فراوانی و انتشار زالوها، ترکیب بستر، نوع آب (جاری یا ساکن)، عمق آب و اندازه و نوع بدنه ی آبی، سختی و PH، دمای آب، اکسیژن محلول و کدورت و انواع آلودگی می باشد. به طور معمول، فراوانی و تنوع زالوها در منطقه ی ساحلی زیستگاه هایی مانند آب های راکد که گیاهان آبزی غوطه ور در آن جا توسعه یافته اند بیشتر است. در چنین مکان هایی، عمق آب زیاد نبوده و شفافیت آب بالا است و نور کم و بیش به بستر آب نفوذ می کند.
در آب های عمیق زالوها کمتر یافت می شوند زیرا در این آب ها رویش های گیاهی کاهش یافته و محل های مناسب برای استقرار زالوها محدودتر است. در این آب ها، به طور عمده زالوهایی زیست می کنند که رژیم تغذیه ای شکاری داشته و از بی مهرگان آبزی به عنوان طعمه استفاده می کنند.
دیدگاهتان را بنویسید