بازگشت زالو به پزشکی
سابقه تاریخی زالو و تایید آن جهت استفاده پزشکی
تاریخچه استفاده از زالو به ۲۵۰۰ سال قبل بر می گردد .
در آن زمان از این جانور برای بیرون کشیدن خون از بدن استفاده می شد .
حتی در نوشته های یونان قدیم مربوط به هیپوکرات نیز نشانه هایی از « زالو درمانی » به چشم می خورد .
استفاده از زالو در آن زمان بر پایه تئوری طبایع چهارگانه استوار بود .
با پیشرفت علم در قرون اخیر ، عملا استفاده از زالو در دنیای جدید منسوخ شد.
جز در برخی از کشورهای آسیایی و قسمت هایی از روسیه ، دیگر نشانی از زالوها نبود .
تا مدت ها استفاده از زالو در مقاصد درمانی نوعی حرکت مسخره ، زشت و کثیف و نشانی از عقب ماندگی بود .
با این همه داروی پیشرفته ، دیگر چه نیازی به این جانوران خونخوار می توانست باشد ؟
تا اینکه سال ۱۹۸۰ فرا رسید .
با پیشرفت جراحی ترمیمی و میکروسکوپی ، پزشکان دریافتند که یکی از بزرگ ترین مشکلات در این گونه اعمال جراحی ، تجمع خون و خطر لخته شدن آن و ایجاد التهاب است .
که این تجمع خون در رگ های نارسا عملا از بهبود زخم جلوگیری می کرد .
اگر این تجمع و احتقان ، به سرعت بر طرف نمی شد ، مانع از تغذیه بافت از خون تازه و اکسیژن دار می شد و در نهایت ، بافت حیات خود را از دست می داد .
در اینجا بود که همه دوباره به یاد زالوها افتادند .
قابلیت مکش خون در زالوها ، می توانست با از بین بردن احتقان ، مانع از تجمع و لخته شدن خون شود .
همچنین موادی که در بزاق زالو وجود دارد یکی از قوی ترین مواد ضد لخته شناخته شده ادر طبیعت است .
بدین سان استفاده از زالوها مجددا رونق گرفت .
امروزه مراکز زیادی در جهان از این جانوران در مقاصد درمانی ، به ویژه جراحی های ترمیمی استفاده می کنند .
سازمان غذا و دارو ایالات متحده امریکا در سال ۲۰۰۴ استفاده از زالو را به عنوان یک « وسیله درمانی » را تصویب کرد .
دیدگاهتان را بنویسید