اثر عوامل زنده بر روی انتشار زالوها
نقش شکار در انتشار زالو
شاید بهترین و شناخته شده ترین عامل در انتشار زالوها، عامل غذاها و شیوه ی تغذیه ی زالوها در هر دو گروه خونخوار و غیر خونخوار باشد.
از لحاظ ویژگی میزبانی، تعداد بسیار کمی از زالوها به یک گونه میزبان مهره دار هجوم می آورند. اما بخش اعظم زالوها در زمانی که در انتظار میزبان خود هستند، ممکن است به میزبان های دیگری هجوم آورده و از آن ها تغذیه نمایند.
یک مثال مناسب گونه های جنس هیرودو هستند که در حالی که به طور ترجیحی انگل خارجی پستانداران هستند، اما گزارش های متعددی از تغذیه ی آنها از خون سایر موجودات مانند مار، لاک پشت ، قورباغه و حتی ماهی به ویژه زمانی که جوان هستند، وجود دارد. حتی نمونه های جوان ممکن است کرم ها را قورت بدهند. بنابراین امکان گروه بندی زالوها از نظر شیوه ی تغذیه و کشیدن مرز مشخصی بین آن ها واقعا امکان ندارد.
به علاوه، زالوها ممکن است در طول زندگی خود زیستگاه های مختلفی را انتخاب نموده و بدین علت به ماهیان متنوعی با اندازه های مختلف هجوم آورند. برای مثال گونه های خانواده ی گلوسیفونیده به علت دارا بودن یک خرطوم که برای مکیدن خون سازش یافته است، قادرند تمامی محتویات یک حلزون کوچک را بمکند و یا حتی چنین آسیب بزرگی را به ماهیان کوچک نیز وارد نمایند. گونه هایی از زالوها ممکن است در دوران جوانی وارد پوشش سخت برخی حلزون ها شده و غذای خود را از محتویات بدنی جانور تامین کنند و سبب مرگ میزبان خود شوند. در چنین حالتی میتوان گفت گونه های فوق الذکر زندگی انگلی را پیشه کرده اند.
در مقایسه با زالوهای خونخوار، زالوهای بزرگ خوار از رژیم غذایی متنوع تری استفاده می کنند. اغلب آنها از هر نوع غذایی که حاوی پروتئین بوده و در دسترس باشد تغذیه می کنند. آنها حتی لاشه ها یا نوزادان خود رانیز می بلعند. به عبارت دیگر، محدودیت تنوع غذایی این زالوها به نوع غذا مربوط نیست بلکه به اندازه ی غذا ارتباط دارد.
دیدگاهتان را بنویسید