اثر عوامل غیر زنده بر روی انتشار زالوها
بررسی عوامل محیطی زندگی زالو ها
انتشار و فراوانی زالوها به وسیله ی هر دو عامل زنده و غیر زنده ی محیط متاثر می گردد که هر یک دارای ماهیت و ویژی متفاوتی می باشد. از آن جایی که عوامل غیر زنده ی محیط ( عوامل فیزیکی ، شیمیایی، جریان آب، دما و …) قابل اندازه گیری هستند، امکان شناسایی دامنه ی مطلوب و محدوده ی قابل تحمل زیست زالوهای آبزی در رابطه با این عوامل وجود دارد. گرچه در مورد زالوهای خاکزی و یا گونه هایی که در مناطق گرمسیری مرطوب زیست می نمایند، تعیین دامنه ای از عوامل محیطی مطلوب و محدوده های غیرقابل تحمل به سادگی امکان پذیر نیست. بدین ترتیب، می توان بیان نمود که زالوهای آبزی از الگوهای خاصی برای انتشار تبعیت می نمایند که به طور قطع چنین الگوهایی نیز با عوامل فیزیکی و شیمیایی آب مرتبط هستند. یکی از عوامل موثر بر انتشار زالوهای آب شیرین در دریاچه ها و استخر ها، میزان غلظت کلسیم آب می باشد.
بر اساس تحقیقات انجام شده می توان دریاچه ها و استخرها را از نظر غلظت کلسیم به سه گروه تقسیم نمود:
۱ – دریاچه هایی با آب سخت با غلظت کلسیم حدود ۲۰ تا ۲۴ میلی گرم در لیتر.
۲ – دریاچه هایی با آب سختی کم با غلظت کلسیم حدود ۱۴ تا ۲۰ میلی گرم در لیتر.
۳ – دریاچه هایی با آب سبک با غلظت کلسیم حدود ۸ تا ۱۴ میلی گرم در لیتر.
چنین میزان هایی از کلسیم، تعیین کننده میزان سختی آب خواهد بود.
بدنه های آبی کوچک دارای فون ( تنوع ) زالوهای متفاوتی نسبت به بدنه های آبی بزرگ می باشند. حتی اگر غلظت کلسیم آن ها تقریبا مشابه باشد.
یکی از دلایل این تفاوت مربوط به تراکم گیاهان آبزی ریشه در آب این بدنه های آبی است. در بدنه های کوچک آب ، چنین گیاهان آبزی متراکم تر بوده و تولید محصولات تجزیه شده ی آن ها به افزایش غلظت اسیدهای آلی در آب منجر می شود که به طور مستقیم و یا غیر مستقیم سبب ممانعت از افزایش جمعیت زالو می گردد. چنین فرایندی در دریاچه های با آب سبک منجر به حالت اسیدی و دیستروفیک گشته که ممکن است شرایط زیستی را برای اغلب گونه های زالو نامناسب سازد.
به غیر از میزان سختی آب و اندازه ی بدنه ی آبی که بر روی جمعیت زالوها و غالبیت آن ها تاثیر گذارند، میزان اکسیژن محلول در آب نیز در ترکیب گونه ای زالو موثر است. این متغیر شیمیایی داراری تغییرات روزانه، فصلی و سالانه است. اما به عنوان یک قانون کلی، آب های غیر آلوده ی جاری و یا آب های ساکن متلاطم در نواحی ساحلی دارای اکسیژن بیشتری نسبت به مناطقی که دارای لجن ناشی از تجزیه ی موارد گیاهی و جانوری می باشد، هستند.
برخی از گونه های زالوها با جریان های آبی سریع خود را سازش داده اند. چنین گونه هایی مجهز به دو بادکش هستند. بنابراین جداسازی این زالوها از بسترهای آن ها به وسیله ی جریان آب به آسانی امکان پذیر نیست. گرچه در طی زمان تولید مثل این گونه ها قادرند بچه های خود را از جریان تند آب محافظت کنند، اما در سایر گونه ها ممکن است زاده ها به وسیله جریان آب جابه جا شده و یا از بین بروند.
دیدگاهتان را بنویسید